Rock 2 water!

Hoi trouwe lezers!

De vorige keer eindigde ik mijn verhaal in Cairns. Op dinsdag 11 oktober was het tijd om de Oostkust te verlaten. Op naar the outback! Via Cairns vloog ik naar Alice Springs, een klein stadje in the Northern Territory. Ik was er op voorbereid dat er niet veel te doen was in Alice Springs en ik was dan ook enigszins verbaasd toen ik een klein winkelcentrum zag, je het kraanwater gewoon kon drinken en er ook gewoon wifi bij het hostel bleek te zijn. Wat heeft de reiziger het toch goed hier in Australië! De volgende dag werd ik bij het hostel opgepikt voor een zesdaagse outbacktour: Rock 2 Water. De tour was een mooie maar ook wel spannende uitdaging, hoe zou mijn lichaam/suiker reageren op de hitte en de verschillende hikes in the outback? Maar ik zou mezelf niet zijn als ik niet aan alles had gedacht dus ik had vooraf voor voldoende eten en reserve diabetesmateriaal gezorgd. Ik was er klaar voor!

Na een vroege pick up was de eerste stop bij een kamelenfarm (ja ze hebben hier ook kamelen). Na een kort maar hilarisch rondje op de kameel was het tijd om verder te reizen naar Watarraka National Park voor The Kings Canyon. Een gezellige rit en een goede gelegenheid om de groep van zo'n 20 personen wat beter te leren kennen. Wegens de grote afstanden was het inmiddels al een uur of drie toen we bij The Kings Canyon aankwamen. Tijd voor de eerste hike: het eerste gedeelte was een mooie maar pittige klim op het heetste moment van de dag. Er staat dan ook niet voor niets een AED bij de heartbreak hill (door de locals ook wel heartattack hill genoemd). De rest van de hike was goed te doen en het uitzicht was werkelijk adembenemend. Na de wandeling gingen we naar de eerste slaaplocatie en ik was opnieuw verbaasd over de (naar mijn mening) goede voorzieningen zoals toiletten, douches en overdekte kookplaats met bijbehorende faciliteiten. Na het koken en enkele locale biertjes was het tijd om onze swags rondom het kampvuur te installeren. Een swag is een soort canvas zak met daarin een matje, waar je vervolgens met je slaapzak in gaat liggen. Je ligt dus met je hoofd in de openlucht en je moet er voor zorgen dat je swag goed dichtgeritst is, wegens de slangen, spinnen, muizen en schorpioenen die je maar al te graag gezelschap willen houden. Slaap lekker!

Na een koude nacht vertrokken we de volgende dag vroeg naar onze tweede overnachtingsplaats, vlakbij the Uluru (Ayers Rock). Onze bus bleek het wat zwaar in the outback te hebben, maar na een flinke duw en een reparatie bij de garage konden we die middag verder met de rest van de tour. We bezochten een Aboriginal culture centre en daarna was het tijd voor een wandeling rondom the Ayers Rock. The Ayers Rock is 348 meter hoog en de omtrek is zo'n 9 kilometer. Een behoorlijk indrukwekkende steen dus! Na deze wandeling vertelde de gids ons wat oude verhalen uit de aboriginal cultuur. Vervolgens reden we naar een locatie waar we een geweldig uitzicht hadden op de Rock en onder het genot van een hapje en een drankje genoten we (net als honderden andere toeristen) van de zonsondergang. Een mooie ervaring. Eenmaal in het kamp was het tijd voor een stukje kangoeroevlees. Het smaakte best goed maar toch heb ik besloten om het bij deze ene keer te laten, het diertje is gewoon te schattig om te eten.

Na een tweede nacht in een swag (6 graden zonder kampvuur = koud!), zaten we de derde dag rond 04:30 uur aan het ontbijt. Niet zonder goede reden, want we zouden de zonsopkomst bij de Uluru gaan bewonderen. Opnieuw indrukwekkend en mooi om te zien, vooral omdat de Uluru door het zonlicht steeds een andere kleur aan lijkt te nemen. Na de zonsopkomst reden we naar Kata Tjuta (the Olga's) voor een mooie hike. De rest van de dag hebben we voornamelijk gerelaxed en later die avond was er vanuit onze swags een geweldig uitzicht op de sterrenhemel en de volle maan. Dag 4 bestond uit een rit van ruim 700 km. We passeerden de grens van the Nothern Territory en South Australia met (je raadt het al) opnieuw een tijdsverschil. Grappig dat je middels een stap over de grens een half uur terug of juist vooruit in de tijd kunt gaan. Het uitzicht gedurende rest van de rit was continu hetzelfde, wat het misschien juist bijzonder maakte. Het gaf je echt het gevoel alsof je in the middle of nowhere was (wat feitelijk ook het geval was). Een lange weg met naast de wegen voornamelijk veel rood zand en veel groen dankzij de vele regen van afgelopen maanden.
Aan het eind van de dag kwamen we aan in Cooper Pedy. Dit plaatsje staat bekend om de vele opaalmijnen die er te vinden zijn. De mijnen hoeven na het graven niet opnieuw dichtgemaakt te worden, waardoor er vele velden met bergen zand te zien zijn. Wegens de warme temperaturen en de hoop om rijk te worden, kopen veel locals een stuk grond. Hier graven ze vervolgens verschillende gangen en kamers in, totdat het een mooie woning is. Met een beetje geluk vinden ze opaal en zijn ze rijk. Als ze geen opaal vinden hebben ze in ieder geval een huis. Apart is dat bijna alle locals het geheim houden of ze opaal hebben gevonden of niet. Niemand weet dus wat er bij de buren of 'vrienden' gaande is. Na een bezoekje bij een kangoeroe opvang en een drankje in de locale bar sliepen wij die nacht in een uitgegraven slaapzaal, best bijzonder!

Op dag vijf kregen we eerst een rondleiding door een opaalmijn, waarbij we ook te zien kregen hoe men vroeger en hoe men nu ondergronds leeft. Na deze rondleiding vervolgde we onze weg naar het niet zo zonnige zuiden. De warme temperaturen waren inmiddels verleden tijd en hadden plaats gemaakt voor kouw en regen. Nou ja, ze noemen de tour niet voor niets Rock 2 Water. Onderweg stopten we nog bij een salt lake en na opnieuw een lange maar mooie rit arriveerden we in Wilmington, waar we de laatste nacht doorbrachten.

Na een opnieuw gezellige avond vertrokken we de volgende dag met een kleiner groepje naar Alligator George in the Flinders Ranges voor een mooie wandeling. Het landschap is hier meer heuvelachtig en er is veel groen te zien. Toen er ook nog wat kangoeroes voorbij kwamen gehupst was het plaatje helemaal compleet. De wandeling in Alligator George was een mooie uitdaging. Wegens de vele regen waren de paden geen paden meer. Onze gids moest dus even improviseren. Middels grote stenen die in het water werden gegooid, werd er voor een toch nog enigszins begaanbare weg gezorgd. Uiteindelijk wisten de meeste van ons de tocht met droge sokken te beëindigen (ja ik ook). Na een laatste lunch en een wijnproeverij werd de weg vervolgden kwamen we aan in Adelaide, de eindbestemming van deze tour. We besloten om die avond nog ergens wat te eten en na een drankje was het tijd om afscheid te nemen van deze gezellige groep.

Ik heb echt enorm genoten van deze tour! De fijne groep, bijzondere locaties, mooie hikes en nieuwe ervaringen maakte deze tour tot een van mijn hoogtepunten in Australie tot nu toe. Daarnaast is het met mijn suiker ook goed gegaan en heb ik alles kunnen doen wat op de planning stond, wat toch ook wel weer als een kleine overwinning voelt :-)

Inmiddels heb ik Adelaide alweer verlaten en ben ik gearriveerd in Melbourne, maar daar vertel ik een volgende keer meer over!