Kia Ora!

Kia Ora!

Inmiddels ben ik weer vele avonturen en ervaringen rijker, tijd om ze met jullie te delen!

Na een aantal dagen in Auckland te hebben doorgebracht, kon ik op donderdag 3 november eindelijk starten met mijn route door Nieuw-Zeeland.

Het eerste deel van deze route bestond uit het bezoeken van the Bay of Islands. Na een rit van ongeveer 4 uur kwamen we aan in Paihia, een klein dorpje aan de kust. De volgende dag stond er een tour op de planning, waarbij we met de bus over the 90 miles beach reden, Cape Reinga (het Noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland) en vele andere mooie plaatsen bezochten. Het uitzicht onderweg bestond uit mooie heuvels met duizenden schapen en ter variatie af en toe wat koeien. Om de dag wat actiever te maken, stond er ook sandboarden op de planning. Hier had ik natuurlijk enorm veel zin in, maar eenmaal aangekomen bij de enorm hoge duinen begon het toch wel wat eng te worden. Gewapend met een bodyboard besloot ik eerst de wat lagere duin te beklimmen en er met de bodyboard van af te glijden. Na die eerste keer kon ik er geen genoeg meer van krijgen, wat gaf het een kick om van die duin af te boarden! De hogere duin kon ik nu ook wel aan en het was dan ook jammer toen we weer verder moesten met het vervolg van de tour. Na de wereldbekende fish en chips eindigde ik de dag met wat biertjes bij het hostel. De volgende dag had ik met een Nederlands meisje (Marthe) een boottocht gepland. Deze boottocht gaf ons een mooi beeld van de vele eilanden en we bezochten onder andere the hole in the rock, een enorme rotsformatie met een groot gat waar zelfs onze boot onder door kon varen. In gebied waar we waren zijn normaal gesproken veel dolfijnen te bekennen, maar helaas... Geen dolfijn te bekennen. Als goedmakertje hebben we wel twee zeehonden gezien, toch weer iets wat ik van mijn lijstje af kan strepen! De rest van de dagen hebben we voornamelijk gerelaxed. Op maandag nam ik afscheid van Marthe en reisde ik terug naar Auckland. De dag daarna startte ik met een nieuwe route, die mij uiteindelijk naar Christchurch zal brengen. Maar zo ver zijn we voorlopig nog niet.

De eerste stop was in Hahei, een klein plaatsje aan een hele mooie kust. We verbleven in gloednieuwe chaletjes op een camping, niet verkeerd voor een backpacker! Na een hele mooie wandeling naar Cathetral Cove was het die avond tijd voor een gezamenlijke bbq, waarbij ik ook meteen wat nieuwe drankspelletjes heb geleerd... De tweede dag bezochten we in de ochtend the hot water beach. Op een klein gedeelte van dit strand zijn warm waterbronnen te vinden. Als je vervolgens een kuil graaft kun je een natuurlijk warm bad creëren. Helaas waren we niet de enige die op deze ochtend wilden genieten van een warm bad, dus het was aardig druk op het strand. Grappig om te zien hoe zo'n honderd mensen staan te dringen om een kuil te graven terwijl er op de rest van het strand niets te doen is. De rest van de dag genoten we op het strand van het mooie weer, terwijl tussendoor de verkiezingen gevolgd werden. Ik zeg maar even niet hoe de stemming de rest van de avond was..

De volgende dag reisden we naar Raglan, een plaats met een zwart-zandstrand en regenwoud. Na een middagje op het strand besloot ik om in de avond een yogales te volgen, die gegeven werd op een platform met uitzicht op de zee en het regenwoud. Heerlijk rustgevend dus, mits de les niet voor gevorderden was :-P.
Tijd om de spieren wat rust te geven was er niet want de volgende dag vertrokken we naar Waitomo om te gaan caven in de grotten. Hierbij klim, zwem en klauter je en ga je met een tube door de grotten. In deze grotten waren veel glowwormen te zien, een hele bijzondere en mooie ervaring dus. Na het caven gingen we meteen door naar Hobbiton, waar we een rondleiding kregen en de dag eindigden met een biertje in de enige echte Green-Dragon pub. Heel leuk om Hobbiton in het echt te zien en om te horen welke filmtrucjes ze hebben! Vanuit Hobbiton vertrokken we nog op dezelfde dag naar Rotorua.
Met dank aan de geothermische activiteit stinkt het hier de hele dag door naar rotte eieren. Ondanks deze zwavellucht was ik graag wat langer in Rotorua gebleven om onder andere de verschillende geisers te bezoeken. Maar ik had een andere topactiviteit op de planning staan: raften! Samen met enkele andere stray-passagiers vertrokken we naar de Kaituna-river. Dit bleek een rivier te zijn met verschillende watervallen van 1 tot 2 meter en een waterval van maarliefst 7 meter. Voor en tijdens het raften spraken de gidsen diverse preken in het Maori's uit, dit om kracht te krijgen en de rivier te bedanken. Een bijzondere ervaring. Wat gaf het raften een geweldige kick! Ook omdat iedereen uit onze groep in de boot bleef zitten en onze boot niet over de kop was geslagen, iets wat nog niet zo vanzelfsprekend bleek te zijn. Nadat we de laatste mensen uit het water hadden gevist kwam dit mooie avontuur helaas ten einde. Hier hoefden we niet lang om te treuren want in de middag arriveerden we bij Lake Aniwhenua. Hier werden we door Maori's met een typische neusgroet begroet en woonden we een maori-ceremonie bij. Na wat uitleg over de Maori-cultuur werd er in de avond een 'hangi'diner bereid. Bij deze kookwijze wordt het eten als het ware onder de grond gestoomd. Deze mooie dag werd afgesloten met een heerlijk en gezellig groepsdiner, waarbij de eigenaresse zeer inspirerende verhalen vertelde over datgene wat ze doet voor haar gemeenschap.

Op zondag 13 november bezochten we in de ochtend een hotwaterlake en de Huka-falls: een indrukwekkende waterval met hemelsblauw water. Hierna was het tijd voor een nieuwe uitdaging. Samen met enkele anderen werd ik bij de watervallen opgehaald en naar Lake Taupo gebracht om jawel... Te gaan skydiven! Iets waar ik al mijn hele reis naar uit had gekeken en nu eindelijk wekelijkheid werd. Lake Taupo is net zo groot als Singapore en wordt een steeds populaidere plek om te skydiven. Begrijpelijk als je het uitzicht ziet :-) Na een instructie en laatste toiletbezoek stapte ik op het vliegtuig. Na een hoogte van 15 000 feet te hebben bereikt was het tijd om te skydiven! Behoorlijk eng maar een geweldige ervaring!!

Nadat iedereen weer met beide benen op de grond stond, reisden we verder naar Whakahoro, een plaatsje in the middle of nowhere met een populatie van maarliefst 8 inwoners (en honderden schapen). Aangezien hier niet zo heel veel te doen was en we de volgende dag niets op de planning hadden staan, besloten we de locale en minder locale drankjes te nuttigen. Mede hierdoor hadden we rond 12 uur 's nachts niet direct in de gaten dat er sprake was van een aardbeving. We voelden de aarde enkele seconden licht trillen en zagen lampen aan en uit knipperen. De gids vertelde dat dit wel vaker voorkwam en dat we ons dus geen zorgen hoefden te maken. Omdat we tegen betaling alleen wifi bij de receptie konden krijgen, had in de eerste instantie niet iedereen in de gaten dat die aardbeving niet zomaar een kleine beving bleek te zijn. Na een ochtendwandeling hoorden we in de middag dat andere backpackers tientallen bezorgde berichten vanuit het thuisfront hadden ontvangen. Toch maar even wifi gekocht en toen drong het pas echt binnen wat er precies gebeurd was. De rest van de dag bestond dan ook voornamelijk uit het lezen van het nieuws en het praten over de beving.

Op dinsdag 15 november stond de Tongario-crossing op de planning: de mooiste one-daytrack van Nieuw-Zeeland. Helaas gooide het slechte weer (het is bijna zomer maar de zon is ver te zoeken) roet in het eten en werd de tocht gecanceld. Omdat het zelfs te slecht was voor een normale wandeling, werd de middag gevuld met het kijken van Lord of the Rings.

De dag daarna gingen we op weg naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Ondanks de aardbeving bleek dit gelukkig wel gewoon mogelijk te zijn. Echter hadden we wel veel vertraging door schade als gevolg van de aardbeving en arriveerden we pas laat op de dag in Wellington. Hier hadden we een kort bezoek aan Te Papa: het beste museum van Nieuw-Zeeland.

Vanuit Wellington zouden we de volgende dag de ferry pakken naar het Zuider-eiland. De vertrektijd werd verlaat, vervroegd en na veel vertraging vertrokken we uiteindelijk naar het Zuider-eiland. Die avond arriveerden we in het Abel Tasman National Park, daar kunnen jullie de volgende keer meer over lezen!

Liefs!